Ondanks dat ik er al 3,5 jaar kom, ben ik nog steeds de jongste persoon op het werk, de occasional intern niet meegerekend. Blijkbaar deed ik iets goed met solliciteren waardoor ik, in tegenstelling tot menig leeftijdsgenoot, niet tegen de soms wat hypocriete eis “minimaal 2 jaar werkervaring” liep.

Het leeftijdsverschil ten opzichte van mijn collega’s zorgt voor een kleine generatiekloof. Neem als voorbeeld de meest voorkomende gespreksonderwerpen tijdens de lunch: Wat ga ik vanavond eten? Wat wordt mijn volgende tuinier project? Welke collega gaat er bezwangerd worden? Wat heeft de jonge garde collega’s afgelopen weekend uitgespookt?

Een van de weinige interessante vraagstukken die dan nog over blijft is geloof. Iets waar ik redelijk verstand van heb, ernstig aan twijfel, maar ten zeerste respecteer.

“Geloof jij in karma?” wordt me gevraagd. “Ja, maar niet op de manier waarop jij het kent”, zeg ik. Voor mij is karma geen bebaarde kerel die je in de gaten houdt, of het nou god is of de kerstman. Karma draait voor mij om mensen die geven en nemen. Wie goed doet, goed ontmoet.

“Waarom zijn we op deze aarde?” Deze lunch gaat wel erg diep. De humanist in me wil zeggen dat we geschapen (lees geëvolueerd) zijn voor grootse dingen, maar stiekem zie ik mensen vaak als mieren. Wat doe ik er als individu nou helemaal toe, in the big scheme of things?

Ik ben hier als individu om, naast het bewoonbaar houden van deze planeet, te genieten van het leven. Doe wat jou vrolijk maakt en leef met zo min mogelijk zorgen. De jonge garde noemt het #yolo, de oude garde roept liever “Geronimo!”

Even wat achtergrond informatie: Geronimo was een Apache indiaan, die het in zijn eentje opnam tegen de Amerikanen, welliswaar tevergeefs. Later wordt zijn naam een kreet voor als je de dappere held gaat uithangen.

Een vriend wees me er laatst op dat  Disney er met Aladdin goed op in speelt. De geest in de film roept namelijk niet “Geronimo” maar “Pocahontas”.

Pocahontas wordt mijn geloof. Respecteer je medemens en werk aan je eigen geluk. Stel je open. Wees impulsief. Laat je kwetsen. Doe wat goed voelt. Elke Pocahontas mis-dienst zou ik eindigen met een quote van een van mijn collega’s: “Word verliefd zo vaak je kan, zolang het nog kan.”