Ik begrijp goed dat mensen nieuwsgierig zijn hoe het nu is, wonen in een loft.
Op zich niet veel anders dan wonen in een ander huis hoor, het ziet er alleen wat anders uit. Wat hier wel echt anders is dan op andere plekken, is het contact met de buren onderling.
Iedereen in het gebouw is ‘een buurman’ of ‘een buurvrouw’, soms lijkt het echt een beetje een sekte. Collega’s kijken me erg vreemd aan als ik ze een verhaal vertel over ‘mijn buurman’, ze denken dat alle verhalen bij een enkel persoon horen. (als dat echt zo zou zijn zou de frons in de wenkbrauwen zeer zeker terecht zijn)

Spontane borrels
Op de gezamenlijke facebookgroep zijn berichtjes als “wie heeft er NU een ei voor me te leen” tot “help mijn jas is stuk, wie kan hem maken” meer regel dan uitzondering.
Spontane borrels, bbq’s op het dakterras en tafeltennistoernooien hebben al veelvuldig plaatsgevonden. Relaties zijn ontstaan en verbroken in deze twee gebouwen, we lopen elkaar allemaal tegen het lijf terwijl we ons avondeten halen bij onze fijne onderburen, of daarnaast een heerlijk ijsje eten.

Niet te ver
Het is überhaupt fijn wonen op Strijp-S, met zoveel leuke activiteiten om ons heen.
Afgelopen zomer was de vraag waar we naar het Nederlands elftal zouden gaan kijken. We hadden de keuze uit: Het ketelhuis (voor de niet-kenners: dit is letterlijk 20 meter van ons gebouw af), de ijssalon (voor de niet-kenners: dit zit op de begane grond van ons gebouw), of bij een van ons thuis. Sjoerd was voorstander van de laatste optie, want: “niet te ver”. Ja, je wordt lui.
Zo had ik zelf een tijdje geleden een date, die me opbelde of ik al plannen had voor het eten. “Nee nog niet concreet”, was mijn reactie, “ik heb pizza’s gehaald, we kunnen iets bestellen op thuisbezorgd.nl, en verder zit er hier genoeg op het terrein.” “Terrein??!!??” was zijn (misschien wel terechte) reactie. Even later vroeg hij “oh, houd je van wit of rood?” “och dat maakt niet uit, als er maar alcohol in zit vind ik het al gauw lekker”, was mijn reactie. Dat ie toch nog naar Eindhoven gekomen is, is misschien wel gewoon dapper, hij zal minstens hebben gedacht dat hij bij de GGZe moest zijn.

Nooit meer verhuizen!
Maargoed, terug naar de fijne buren allemaal. Wat sinds enkele maanden bijna standaard is, is het recap-ontbijt op zondagmiddag, om de voorgaande avond door te spreken, vaak betekent dit meer het invullen van de missende stukjes, maar soms ook het bijpraten van elkaar.
Ik ben gezegend met fijne buren, ik wil nooit meer verhuizen! (althans, liefst voorlopig niet!)
Laat er nog veel meer van zulke appjes komen: