Lieve zomer,

Wat ben ik toch altijd blij als ik merk dat je eraan komt. En met mij vele mensen. En dan opeens, ook al is het al lang en breed in het nieuws, is er opeens die ene dag. Naar buiten lopen, een diepe teug lucht inademen en je weet genoeg: hallo zomer! 

Maar je komst schept ook hoge verwachtingen.. Want oh, wat was het heerlijk vorig jaar!
Schandalige nachten op het dak, elke dag bbq “want het is zomer”, zelfs als het een dagje wat kouder was. Binnen zaten we op een kluitje, terwijl buiten de bbq onder een afdak stond ivm de regen. Toen de zon zich liet zien, gingen we allemaal weer naar buiten.
Niet nadenken over je daginvulling in de vakantie: ontbijten op het dak in de zon, na de lunch een biertje, het is tenslotte vakantie, en tegen etenstijd naar de onderburen strompelen voor een heerlijke afhaalmaaltijd.

Een zwembad, met twee heuse badmeesters die dagelijks alle waarden controleerden (en ondanks de uitkomst van de heuse test was het antwoord steevast “tis helemaal perfect gewoon”), dankzij wie we de hele zomer konden afkoelen als het te heet werd op het dak.
Van die liedjes waarvan we al wisten: ja! Het is zomer! Ook al was het pas maart (milky chance – stolen dance), ik weet alleen nog niet wat dit jaar de zomerse theme song is, iemand suggesties?

Zelfs een regenbui was niet altijd naar: fantastisch was de avond dat we aan het barbecuen waren (hoe kan het ook anders), ik kwam terug van de wc, de buren wezen naar het zuiden en zeiden: kijk! Ik vroeg nog: “waar is het evoluo-” en toen barstte de bui los. Als een gordijn zagen we hem razendsnel naderen, en waar iedereen koos voor eens printje naar het afdak, besloten buurvrouw en ik dat onder de tafel met de schaal vlees de beste plek was. Natuurlijk bestaat die tafel uit losse planken, niks waterdicht, dus na een tijdje moesten we toch toegeven: ook rennen naar het afdak! Maar wat een epische avond!
Zo ook de Duitse taalcursus, de vele ijsjes van Björn, de spontane frieten van iemand na een nachtdienst, de fijne muziekjes en het geweldige daktuinfeest om het eenjarig bestaan van deze heerlijke woonplekken te vieren.

Maar voor we allemaal vol lof zijn, we moeten wel kritisch blijven, want het is heus niet allemaal alleen maar hosanna.

Wat dacht je van niet je benen insmeren, “want die verkleuren echt nooit”, en vervolgens twee jaar later nog kunnen zien hoe hoog je je broek opgestroopt had die dag.
Of dat bier en zon zo’n slechte combinatie zijn.
En dat je altijd lekker met je raampje open rijdt, en dan vergeet bij het stoplicht dat íedereen om je heen je kan horen meezingen met de radio. (Honestly, don’t really give a shit). En dat je er zo vreselijk lui van wordt, het enige dat je wil is in de zon liggen en slapen.

Goed, dat was allemaal om even realistisch te blijven. Verder zeg ik, kom maar op zomer, met je geweldige zomeravonden!